Tatli aromasiyla yollaridayim Istanbul’un.

Tarih kokan surlariyla , denizlere sarkan sarkitlariyla ,

Yollarindayim beni benden alan Istanbul’un.

Koselerde , yollarda , araclarda kaybolmus insanlar.

Dusleri kaybolmus , benlikleri kaybolmus , umutlari kaybolmus sanki ...

Gozyaslarinin anlamini unuturcasina kurumus goz pinarlari.

Bazen burusuk bir yuz , bazen canli dipdiri gorunen yuruyen olu gibiydiler , Istanbul’umun insanlari.

Umutlar kagitlara yazilir olmus artik ,

Ask , sevgi sozleri duvarda , sadece sergilenmekle munhasirlar.

Kalbin , gonlun , ruhun huzuruna sesleniyorum ,

Istanbul’umun tozlu , tarih kokan yollarinda.

Gozlerimdeki yas, umudun , huzurun , mutlulugun yasi ,

Unutulanlara , unulmaya yuz tutanlara bir ibret ,

Bir mesaj olsun diye , gulumsedim Istanbul’umun insanlarina.

Mermametle , askla ve sevgiyle ...