Anne Bekle ...küçüğüm bu yüzden aldatır zaman samanını yaktığım kağıtların vakti çoktan geldi anneme yazdığım her şiirinde finali büyüyemeden vuruldu yüreğim acıya öğüt giydirdim birini anlayamadan bin tane biriktirdim satacak kimse yok akıldan kaçınca sokağın başında deliye selam verdim aleykümselam demedi henüz o da bilmemiş acının rengini sıyırmış usunun gizemini evime dönüp yol çizdim anne ben pişmişliğin manasını hiç bilmedim yemek pişerdi yerdik suyu hiç pişiremedim kaynayınca buhar olur buz haline getirip saklayamadım soğumak isteyince yanan yerim sevdaya kızardım ayrılık nedir kimseye sormadım çalmayınca telefon o zaman anladım anne ben hiç aldatmadım aldandım her defasında samanın yanması gerekmiyormuş kağıt olması için ve zaman saklanmazmış onun içinde kullanılmazmış yeri gelince sonra ben kanayan yerlerime gelincik sardım durdurur mu diye düşünmedim rengini tanıdığımdan yanıma aldım anne son zamanlarda adımı yaşatamaz oldum başım dik değil ve tek değil bu hayatta bedenim doğrulurken her defasında günaha başka biri daha var işte yanımda ruhumu sardı derken bedenimi siyaha boyadı kaç milyon kere yıkasam gider bu karartı sonra dedim ki;ağlamakla yıkanmıyor ruh ellerimle sıktığım bedenimden bir türlü çıkmıyor ömrüm ateşlerde yeminler var yanan yerimde sinemin en derininde kıvrılıp yatan yalnızlık duruyor kokusu farklı tütüyor bu meretin sen gibi değil keşmekeş sanki içim almıyor ama kovmakla da gitmiyor işte başka bir tat bu dudaklarımdan ismin siliniyor !!! anne ben gidiyorum şiirin yine finalsiz kalıyor içine yazamadım biz denklemini seni seviyorum kimse bilmiyor ve kime sahip çıkmıyor kişilik kavramı git gide kayboluyor anne yine bekle şiirinin finali elimi kaşındırıyor |
herşeyi kusuyor şimdi zaman, ân ve ân
tebrikle