Bir yılbaşı öncesi yaşadığım bir olay sonrasında çıkan bir şiir

Pencereden ışıklarını döken
Kara baktın mı,bir yılbaşı öncesi
Bembeyaz hani tertemiz
Aklına düştümü bir kez,
Sıcak bir yer bulabildi mi, soğukta kalan bir zavallı?
Ya da…
Ailesi olmadığı için böyle bir günde yalnız kalanı?
Dışarı çıkıp baktın mı hiç,
Sevdikleri için alış-veriş yapanları deliler gibi?
Hoş, özenir insan itiraf etmeyi istemesede kendine
Anlatabilir misin üç-beş yaşında bir çocuğa
’Noel Baba’ diye biri olmadığını aslında
O, düşünmeksizin açarken paketleri sevinç ve heyecanla
Ne kadar unutmayı istesende bir gece için bile
Unutmazsın, unutamazsın
Elektriği, suyu, bakkala olan borcunu
Her insanın gittiği istikamet aynıdır
Sadece güzergahlar başka başkadır
Düşünürsün; senden başka herkes mutludur
Bir senin borcun, bir senin aile sorunun vardır
Bir sen aldatılmış, bir sen kandırılmış,
Bir sen satılmış, bir sen yalnız
Bir sen işsiz, bir sen diptesindir
Bir sen kapısına haciz gelensindir
Bir sen ’’yarını nasıl geçireceğini’’ düşünensindir
Çoğumuz böyle düşünürüz aslında
Tıklım tıkış otobüslerde, zar zor yer bulup oturduğunda
Bakarsın dışarda yağan kara ve anlayamazsın
Bir senin başında olmadığını bunların aslında
Her şey yalanda olsa
Ölüme beş , doğuma on kala hayata sadece gülümse
Ölüm tek gerçeği bu sahte hayatın
Sen ne dersen de, bu böyle
Zaman akıp giderken ellerimizden sessizce
Yapabileceğimiz tek şey onu iyi değerlendirmekte
Sakın zamanından çalma…
Bir an düşüncelerinden çık ve dışarda kartopu oyna çocuklarla
Hisset mutluluğu damarlarında
Ve işte mutluluk o an senindir
Ve mutluluk
Sen istediğinde yanında olan en güzel şeydir
Bırak kendini zamanın akışına
Unutma,bunları yaşayan bir sensin sanma...