soldu hayat
soldu geceler
martıların ayak izleri bir bir kayboldu
denize düşen yakamozlar
ve saçlarına lapa lapa yağan karlar
biten bir hayatın habercisi gibi

eski bir tutanağın
mahkum olmuş sanığıydım
sana gelirken
sona geliyordum
geceyi dolduruyordum koynuma
en umarsız
en anlamsız
ve en öfkesi tavan yapmış sular gibi
çırpınıyordum ardından

bir bir yüzüme çarpıyordum gök mavisini
ve adressiz gönderiyordum mektupları
etrafı çevrili bir değirmen taşı gibi
kendi kendimi öğütüyordum
kuyulara karanlık çöküyordu
sonra akşamın korkusu

bütün mektuplar özlemi anlatır bilirim
ama ben mektuplara kokumu koyuyordum
hangi rüzgar sana getirir
hangi fırtına sana uğrar
ve hangi sevda saçlarını okşar bir bir bilmiyorum

neden gözlerinde bunca mavi varken
bunca karanlığın içinde kalıyordum
ve sen bir umudun içinde kalıyordun
ben bir sevdayı koklar gibi seni seviyordum

ibrahim dalkılıç

21/10/2016
20:10 izmir