Mekânsızne çok savruldu kimsesizlik parmaklarımızda içimizdekiler mekânsız kıyamet bir küskünlük yazgıdan kalan ne çok yalnızdı son dualarımız takvimlerde kırklanırken ağulu yürek acıdan fermanlı yokluktu geceler hardan nârsız yolculuktu sabahlara /gölge vermez mahşer günü cehenneme ölümün eşiğiydi artık uykular/ sinmiyor kokusu zamanın fırlattığım düşlerim koynuma düşüyor suyum çekiliyor kavruluyor içimde karanfiller bir ateş harlanıyor zulüm saatler boy atıyor mısralara /pas tutmuş alnımdaki yalnızlığı bir namlunun ucundan suratıma çalıyor hayat/ geceye mıh vurdu sus hikayem şafağı göremeden silindi bir müebbet yazgıyı tesbih gibi dizdiler boynuma güneşimi gözlerimden alıp karanlığa nikâhladılar /geriye dönüp kendime bakıyorum acıyı d/inliyor taşa sinmiş gölgem/ peki ben neredeyim Ayfer Aksoy Şiirimi güne taşıyan edebiyat defteri seçki kuruluna ve değerlendiren bütün Şiir dostlarıma çok teşekkür ediyorum Saygımla... |
Çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…