Metropol Çehresi
bu kentin yalnızlığını sevdim
soğuk sokaklarını buhar nefeslerini egzoz, ter ve sigara kokusunu tozunu dumanını sanki oksijen mübarek garip bi aidiyet hissi içime çekince yüzümde garip bi buralıyım tebessümü gecesinde yürüyen silik bir gölge karaltısı bir göz ışıkta karanlığın gözlerde çakılı alevlerin en cansızı ve en sağır saatlerde gecenin güftesi bu unutulmuş bestenin bir metropol çehresi soluk, uyuyan mor kelebekler altında gözlerinin işte o benim… ✒T.Y. |
Güzel şiir saygılar.