ufacığım ben
küçücük
bir nokta
zerre tanesiyim
evren içimde kıpırdıyor
kuşların gözleriyim ben
ufacık oylumlara dünyalar sığıyor...

ben içinde nehirler süzülen bir dağım
ismi kuru diye çağrılan akarsuyum
yumuşak bir fiil olsaydı
ustası ben olurdum inan
ve uçuşmak bir yer olsaydı
en zirvesinde ben otururdum

bazen ayaklarımın olmadığına inanırım
ruhum taşıyor bedenimi
bazen ellerinin üstünde yürütüyor
bazen sürükleniyor
ve sürüklenmek bir yıldız ismi olsaydı
en parlayanı ben olurdum inan...

ben hayatın en koyu doğum lekesiyim
ana rahminde kuluçkaya yatmıştı kederlerim
bir aşk doğurdu onları kalbimden yırtılarak
ve ben kendimin asi çocuğu
şikayetçiyim gözyaşlarımdan
ve eğer ağlamak bir mevsim olsaydı
sonsuz bir yağmur olurdum inan...

şimdi yazgı
tüyleri yıpranmış bir kedi ismi
umut, kesilen ağaçlardan yapılmış masal kitabı
belki renkler bile gözlerimizin bize anlattığı hurafelerdir
bilmiyorum
günahlar sevaba kur yapıyor
sevap şimdi
elleri çatlamış bir fabrika işçisi
ve bütün sevabım
kızıl bir günahın ölüsüne beyaz kefen giydirmekti
ve eğer ölüm bir resim olsaydı
ona durmadan uçan kuşlar çizerdim inan...

✒T.Y.