"ahh o günlere dönsem kalbim özlemle milyon kez çarpsa
o an mutluluktan ölsem, bir daha ölsem"

...




küçükken anlatılan masallara inanırdım
en çok da Sindirella masalına
küçücük dünyamızda güpgüzel insanlardık çünkü
babama Alamancı derlerdi hep
ilk televizyonu o almıştı dün gibi hatırlarım
bütün mahalle sığardı küçücük odaya
hatta çoluk çocuk dışardan seyrederdi büyük keyifle







çok güzeldik o zamanlar
çookk
sevgiyle, kardeşlikle atarken minicik kalplerimiz
kocaman hüzünleri bile imece usulü güle oynaya uğurlardık
tek damla yaş dökmeden, döktürmeden







küçükken oynadığımız oyunlara bayılırdım
ip atlardık , yakan top, saklambaç, körebe oynardık
nefes nefese kalırdık çoğu zaman
düşmek bile üzmezdi bizi dizlerimiz kanarken
bilirdik öpünce geçecekti yaralarımız
bilirdik vicdanlarımız beş kuruşa satılık değildi
mahalledeki ağaçlardaki meyveler hepimizin ortak malıydı
ayağımızdaki lastik ayakkabılar bile sıcacık tutardı bizi
ya o kuzine sobasının keyfi
ahh Allah’ım bir ömre bedeldi






biz o zamanlar insandık
yamalı pantolonumuz
yırtık çoraplarımız
su geçiren ayakkabılarımızla
insan olmaktan utanmıyacağımız kadar
i n s a n d ı k..!


ya şimdi..?













nagi han