Ey ağıdım sus gecesine düştüm
Uyandım
şafak ile baktım uzun munzur`lara
yıldırımlar susunca
Ben yıldızlar bıraktım
o çıkılmaz uzun tarlada
Bir şiir gibi hazin
siyah beyaz karlı bir kışta
Veda saatlerinde
ağladı göz bebeklerim
ayrılıklardan yana
yalnız bir sokağın çıkmazında..
****
yüreğimin kanı dökülüyor
kıpırtısız her gecede
saydam kaldırımlara
sonbahar içime gömüldükçe
gözlerinde devrim şiiri
Kalbimde sakin bir
yalnızlıkla atıyor
güvercin gözlü esmer hüzünle.
*****
kelime yangınları gibi
içimdeki her duygu
buruk bir gül
tedirgin bir gölge aynada
yüreğime yapışan
aşk lekesi kendi gölgesinde
Esrik hüzünlerin galasında.
****
kaldırımların eşiğine
düşen korkulara yürüdüm
umudun en cesur hamlesini
bir gerçeğe
tutunmuşluk türküsünde söyledim
adım adım öte ledim
en yorgun yalnızlıkları
içinde yaralı
karanfil kokulu dağlarda.
****
Bazen
ardımda üşüyen zemherinin
çatık kaşlarında öfkelendim
yaşadığım şehirlerin saçaklarında
hayal/et çığlıkların
geçtiği cenderede
militan türküler söyledim
gökyüzündeki bütün yıldızlara
kefalete serildi gri bulutlar
mevsimlik yalnızlığın merhabasında..
A .ALKIS