düşlerini yemekle yaşıyor bir yaştan sonra insan
ayakları yere basan ne varsa meze
kauçuk paspaslar seriyorsun
su almasın, sızdırmasın diye
kırmızı kurdelalı tüllerle sakladığın dünlere


gülüşlerini hatırlıyorum mesela
rahvan atlar gibi koşturan
linyit siyahı saçlarını
sokak lambası gibi ışıldayan dişlerini
hele insana kelepçelerini kemirten
düş üzümü yosun yeşili gözlerini

sonra
sonu gelmeyeceğini bile bile
soru kipli uykularla düşüp kalkmak
sana ulaşmayacağını bile bile
kalın gecelerden
ince sabahlara nazenin şarkılar/şiirler sunmak

kendi sesinin safrasını saran
evrene dahi sığmayan abuk sabuk cümleler
afrodizyak iç y’ağlamaları
tarihe not düşen histeri nöbetleri
-sözümona-iç sızılarını kurutmak için içtiğin çöl sıcağı viskiler
sadece kendine çıkardığın gece gazeteleri :


şantuk metropolün duayeni
meczup dizelerin alpyiğit’i
bakraçla su taşırken yakalandı
bu -amansız-tomris hastalığa...


kimse tam mavi değildir aslında
kimse tam anlatamaz ağrıyan yerini
acısı kadar konuşmaz ten

aşk hep bir kat üzerinde oturur insanın zaten
sen bana hiçbir zaman
bir bar bardağı kadar sabredemedin ki zaten
bardaki bir bira bardağı kadar...

sesimi yükselttiysem özür dilerim
hırs diyelim biraz buna
biraz da kırıklık etken

"yaşıyorum işte dün bugün yarın"
işte bu da benim "k’alın yazım
-yalnızım-

sahi neydi sana yetmeyen
koskoca gök bile kuşlara emanetken











ToğrağınSesi







.