Tırmanır et parçası kemiklerin üstüne
bir bütün olur sonra,birleşir
çeker insanların ruhunu
küçük kadınların topukları olur ayaklarında
büyük adamların kesik olur ayakları
saat 17.53 az kaldı mutlu saatlere
rahatsız bir ayakkabının
verdiği hissiyatı iliklerimize çekmeye az kaldı






saat 18.24 mutlu saatlerin içinde eskitiyorum kendimi
bir kaç sigara sığabilir bu zamana
bir kaç insan da indirgeyebilirim gözlerime
tutuyor yine bir insanı zar-zor derisi
o ayaklarını yan basıyor yere
çapraz sevgiler taşıyorum ona bulunduğum her yerden
dertli bakıyorsun,bakma
insan dediğin bir kemik ve biraz ten
gören olmaz gözlerinin içinde süzülen hiçbir kırmızıyı
dokunsalar elleriyle gözlerini içine
akar bir dünya yeniden
döner tersine






ten yaşlanır belli bir süre sonra
kemikler zorlanır tutmak için bir bedeni
bende bir gün ölürüm
toprak bir adım daha yutar midesine
çiğnemeden sindirmek kilo aldırırmış
şişmeye müsait topraklara gömün beni
bir gün sıyrılacak ten bedenden
o gün yeniden doğurun beni.















Eylül’