Birazda umut
Bu anlatılanlar bildiğin gibi değil
içimde ezildikçe azlığım ezidi bir hüzünle dilsizliğime ağlayıp durdum köprü üstünde... Ellerimde kan ve gün ihtimal bir intihar doğuruyordu vakit Yezid henüz varmış Kerbelaya... Sakınılan göze çöp batar da Sakınılmayan kalbe ne olur bilemedim yıllarca yalvardım durdum aklımca O’na Düşün ki bu dünya bir düş Ve biz hepimiz Tanrının rüyasında homurdandığı küfürlü sözlerden ibaretiz... Vardır elbet bunda da bir hikmet diyor gökyüzüne uzanan elleriyle ölmüşlüğüne ağlayan bir ana Sırf ateş düştüğü yeri yaktığına öldüresiye dövmüyorum ben kendi mi Ağzımdan kan gelse kafi... Keder türküleri öğretiyorum Çingenelere Oysa ben büyüyünce çocuk olmak isterdim diye gülümsüyor sarışın bir hüzünle elinde el kadar çocuk Pembesine yandığımın dünyası bize kan kızıl be ağbey Deh Dül dül deh uyuz hayvan " yaralar alır hayaller satarım " Bundan bir şiir olacağı yok ya insan heves ediyor işte Gülüp geçiyorum bazen bu işe İnsan sevmek fikriyle nasıl mutlu olabiliyor ve sevilmek fikrine ölesiye inanıyor Çıplak baldırına dolanan avuç içlerimin aldığı herhangi bir zevk yok aslında Bunlar tamamen hormon ve hipofiz... Kıymetlim Ellerimi kesmeyi çok isterdim inan Belini saramadan uyanılmış her sabah arabesk hüzünler yaşlanıyor saçlarımda... Peynir Ekmek Zeytin birazda umut koyuyorum sofraya Unutma kahvaltı günün en önemli öğünü Ben umut etmesen Sen umut etmesen Tanıdık geliyor şiirin burası bana Ah! Oldu mu şimdi Nazım Baba... "Ben Yanmasam, Sen Yanmasan, Biz Yanmasak, Nasıl Çıkar Karanlıklar Aydınlığa…" Her gece Bakireninde Fahişeninde göz yaşından öpüyorum Bağırıyor biri kafamın içinden Aşkınızın Allah belasını versin Bu ülkenin pezevenkleri kadar onurlu olsaydı keşke şairleri... |
umut saklı dursun hep heybende...