Bu anlatılanlar bildiğin gibi değil
içimde ezildikçe azlığım
ezidi bir hüzünle dilsizliğime ağlayıp durdum köprü üstünde...
Ellerimde kan ve gün
ihtimal bir intihar doğuruyordu vakit
Yezid henüz varmış Kerbelaya...

Sakınılan göze çöp batar da
Sakınılmayan kalbe ne olur bilemedim yıllarca
yalvardım durdum aklımca O’na

Düşün ki
bu dünya bir düş
Ve biz
hepimiz Tanrının rüyasında homurdandığı küfürlü sözlerden ibaretiz...

Vardır elbet bunda da bir hikmet diyor
gökyüzüne uzanan elleriyle ölmüşlüğüne ağlayan bir ana
Sırf ateş düştüğü yeri yaktığına
öldüresiye dövmüyorum ben kendi mi
Ağzımdan kan gelse kafi...

Keder türküleri öğretiyorum Çingenelere
Oysa ben büyüyünce çocuk olmak isterdim diye gülümsüyor sarışın bir hüzünle
elinde
el kadar çocuk
Pembesine yandığımın dünyası
bize kan kızıl be ağbey
Deh Dül dül
deh uyuz hayvan
" yaralar alır hayaller satarım "

Bundan bir şiir olacağı yok ya
insan heves ediyor işte
Gülüp geçiyorum bazen bu işe
İnsan sevmek fikriyle nasıl mutlu olabiliyor
ve
sevilmek fikrine ölesiye inanıyor

Çıplak baldırına dolanan avuç içlerimin
aldığı herhangi bir
zevk yok aslında
Bunlar tamamen
hormon ve hipofiz...

Kıymetlim
Ellerimi kesmeyi çok isterdim inan
Belini saramadan uyanılmış her sabah
arabesk hüzünler yaşlanıyor saçlarımda...

Peynir
Ekmek
Zeytin
birazda umut koyuyorum sofraya
Unutma kahvaltı günün en önemli öğünü
Ben umut etmesen
Sen umut etmesen
Tanıdık geliyor şiirin burası bana
Ah! Oldu mu şimdi Nazım Baba...
"Ben Yanmasam, Sen Yanmasan, Biz Yanmasak,
Nasıl Çıkar Karanlıklar Aydınlığa…"


Her gece
Bakireninde
Fahişeninde göz yaşından öpüyorum
Bağırıyor biri kafamın içinden
Aşkınızın Allah belasını versin
Bu ülkenin pezevenkleri kadar onurlu olsaydı keşke şairleri...