I.
Belli ki şu cambazdan icazet alıyordu
Her işten sıvışmayı meziyet sanıyordu.
Mevsimler değişse de bahaneleri hazır
Harmana kar yağarken, devleti kınıyordu.

Platonik sevdalar erkenden yıpratmıştı
Üslubunu düzeltip, dişlerini yaptırdı.
İşveli gavur kızı, çizgisinden saptırdı
Afili hayallerin peşinde koşuyordu.

Ceviz altı parkında, her akşam buluşurdu
Gözlerine bakarak, dizlerinde uyurdu.
Boynunu liralarla, dövizlerle doldurdu.
Savuştu kayıp semte, karda iz bırakmadan.
II.
Neyse ki asayişten ekipler rastlamıştı
Yavuklusu firari, çuvala sarılmıştı.
İrtifada zeplinden, harabelere düşmüş
Hurdacılar inşaat enkazı sanıyordu.

İmamın nazarında, cinler çarpmış gafili
Dini bütün olanlar, okuyup, üflemeli.
Tabipler itinayla alçıya almış şefi
Mezarını kazanlar, mevtayı bekliyordu.

Ölümün kıyısında, kuş sütüyle beslendi
Kırk dikiş, dokuz ayda, biraz kendine geldi.
Başucunda civarın muhannet figürleri
Kimi kolundan tutmuş, kimisi koltuğundan.
III.
Kısa, öz geçmişini poşetlere yazdılar
Renkli posterleriyle her tarafta astılar.
Farlı frekansların ayarı verilse de
Ahali dramatik tiyatro sanıyordu.

Rivayet ki şu velet, eşkıyayı batırmış
Ganimeti, haracı, tahsiline yatırmış
Gavurun mektebini iftiharla bitirmiş.
Zinhar şüphe edilmez, ilminden, irfanından.
IV.
Nihayet ’’muhterem zat, mikrofona üfledi:
’’Müjde aziz dostlarım, kurduk ofisimizi.
Okuyup, mühürledik, icraat listemizi.
El ele kalkacağız, onca yükün altından.

Taş mektep kapanmışsa, fakülte açılacak
Yediden yetmiş beşe, kayıtlar yapılacak
Ehil kurnazlar değil, uzmanlar yetişecek
Hesabı sorulacak, HES’i çıkaranlardan.

Muhtelif yöntemlerle, kredi bulacağız
Çaylara, derelere barajlar kuracağız.
Allı-pullu levrekler dolduracak ağları
Bereket fışkıracak, bu kadim topraklardan.’’
V:
Soysuzlar işitmez mi vicdanının sesini?
Haram ile, hileyle, doldurmuş heybesini.
Karanlık bir gecede, kaybettirmiş izini
Kim bilir nerde koşar, şeytanın arkasından.
Ömer Çelik