Neredesin farkında mısın?
Çocukluğum buruk, parkında mı sır?
Ağzımda şeker, elimde cips, aklımda mısır
Sayıklıyorum; aklım mısın, aklımda mısın?

Elimden geliyorsun ve yüreğimden
Seni yazacak güç kalmadı bileğimde
Soyutlayamam seni hiç bir dileğimden
Gerçekte var mısın, önce bunu bileyim de.

Varsan elma de yoksan alma
Varsan alamam, yoksan almam
Ben de olan sen de noksan anla
Elma olsan dalından kopsan almam.

Asıl asil olduğun mevki kökün
Sen beni boşver rüyalarıma dökül
Seni bilinçaltımdan söküp
Gidemeyişini resmetmek yüküm

Sekizinci gün ve ikinci haftası
Buruk şiirlerde, tozlu raftasın
Gerçekte yoksun, laftasın
Arıyorum yine de, elimde atlasım

Bir umutla taş attığım kuyu
Kırk akıllının aklı almadı
Bil, unutma yaşattığım duyum
Kır kalkanımı, akıllanmadım.

Vazgeçemem, bu benim huyum
Gitme, hatta istiyorsan buyur
Vazgeçemem, bu benim; buyum
Ya beni uyandır ya da sen uyu.

Ütopyamız artık mazi
Biz diyor olmam büyük mizah
Ve içimde bir umut hala, asi!
Anlamaman normal çünkü yok izah.

Ben şairim, sen şiirsin
Ben sahiyim, sen sihirsin
Ben gerçeğim, ben varım
Ben kahinim, sen bilimsin

Şair şiirden ayrılamaz, et tırnaktan
Varacağı yere akar ırmaklar
Ben toplamaktan bıktım, sen kırmaktan
Hayallerim değil ruhum yılmakta.

Gözüm kapalı görebildiğim büyü
Ve lanetin göz bebeklerimde büyür
Yokluğun boğazımda düğüm
Emanetin ağlatıyor göğü.

Sana yazıyorum içimdeki
Sana yazıyorum, içimde kin
Sana yazıyorum içimdeki
Sana yazıyorum, içinde kim?

Sana yazıyorum, içimde kir
Yazıyorken senim, içince kim?
Yazıyorum sana şiir biçimdeki
Duygularım piçin teki.

Unut tonla hayal kurduğumu
Unut, tonla hayal kurdu umut
Unut, tonla hayal kurdusunuz
Unut; tonla hayal kurduğumu.

Ön yargılarım arkamda
Umudu esir ettim parkamda
Gitmeyecekmişsin gibi baktım
O gün, o gün ışığında arkandan.

Günışığını karanlığa hapsin!
Fikirlerimin isyanı mı aksi
Duygularım bu denli ezilmişken
Aşk direniş, bedenim Taksim.