4
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
1314
Okunma
Güneşime dokunuyor adın,
suretimde sevda ihtilalleri
kıpırdıyor gece ve birden o renk
gün batımı!
Gece saç rengine dönüşüyor
mevsim felan dinlemiyor hasretim
gidiyorum
elimde bir sen varsın
susuyor ve birden
bir rüya başlıyor
giderken
özlemeyi mırıldayan harfler
rüyalarımda küçük bir kız çocuğuna dönüşüyor
adın diyorum adın
bir defa sussaydım ne kadar anlamlı olacaktı.
Birden bir ıslık
bir suret
kahverengi gözlerin ahengi mimiklerimde
ceplerime dolan suskuları
gözlerinin anlamına mıhlıyor
ve birden geçmiş suyunu yudumluyorum
ağzım kulaklarıma kadar sensizim
soğuktan yangına batırılmış bir yürekle
bir gidişi ısmarlıyorum
ağzım kulaklarıma kadar sensizim.
Nefesime soruyorlar sensizliği
cellatım yanıt veriyor
’’ölü insanlar konuşamazlar’’
Öyleyse sus diyorum
sende sus
kağıdım kalemime kadar susmalıyım.
Ellerime bileklerime
parmaklarımdan bir ölümü nişanlamalıyım sensizliğe
gelişi güzel bir gidişe öylece susmalıyım
Sensiz,
sensizliğe
sensizlikle susmalıyım..
5.0
100% (15)