küçük şeylerden mutlu olmak varken
küçük şeyler mutsuz etti bizi
gün güneşi beklerken

karanlık çukur da gömüt izi


karmaşanın korkusu
ölü domuz dolusu
bu leş kokusu



küçücük parmağı bi tuşa dokununca
minicik hoparlorden yankılandı
sabahatin sesi ali ali ali

ak kirazı buladı da kan izi


kalmadı yürekte helali
öfke dolu melali
bu ölüm hali



koparılan çiçeği suya koymak gibi
kalbe sunulan bir özür
anlamsızdır bazen

yüreğime çakılmıştı söz izi


yavaş yavaş öleceğini izlemek gibi
hangi kitapta yazılı a b c si
bu aşk işkencesi



şimdi gözlerinde dev dalgalar hevesi
şimdi iki dağın arasında ırmak sesi
tam orta da kızıl ağaç gölgesi

su sızmasın aramızdan istedim



daha elini tutmadan ‘beni bırakma’ demiştim
yar/san göğüs kafesimi içime alasım vardı
öyle bi sarılasım vardı ki yürekten

sen deniz gözlerinle böyle bir aşığı öldürdün...