kavgadan
anlaşılmaz önceleyin
sevdiceğin söylediğin de


yerin kulağı sağır
yarin sözü kurşundan ağır
"çok mutsuzum" diye bağır


oysa eskiden yoklardı
gez/diği yolları
göz ucuyla arpacık huyu


"ne oldu sana..
niye yüzün asık..
mutsuzmusun yoksa..."
diye sorarken tüm ihtimalleri paklardı
yaralı bir ceylanı tebessümle saklardı
ne bile mavi çocuk yüreğin de aklardı


yoklardı ki dağlarmıyım
uzun yolu bağlarmıyım
balıkcana ağlarmıyım



beterin beteri var diyenlere
inanmayanlar
tebbet/er bilmeyenlerdi daha..




"hiç bir şey için geç değildir" derken
başa dönme derdinde olan bilsin ki
hiç bir şey başa dönmez dünyada


komikti elbette!
"kâni nin akrabası kâni ye
sen mi söyledin seni" sorusu yani


ki mesele ayrılık değil geri dönmekti
ya bir daha rezil olmak
ya bin defa sönmekti


vuslata ermekti
yalancının mumuyla
ya da "kendine ceza vermekti"
ömrümce esmerler cehennemine sürüklenirken
her şeyin başladığı o topraklara ayak basınca
"beni buraya sürüklediğini asla unutmayacağım" ne demekti


aşk mertlikti
katışıksız sevmekti
git desen de gelmekti

aşk söz söylemek değil söz vermekti


beterin beteri var diyenlere
inanmayanlar
tebbet/er bilmeyenlerdi daha..




erkeksi adın
seni bilmem kadın
ben eşime namahrem olanı bilirim

umarım eşim bana haram olmamıştır umarım.. işte bu ölmekti...