Yurdum ; sene ikibinonaltı dört temmuz
Ölümler, zûlümler kol geziyor sürüyor ayaklarını
bir resim galerisinde seyreder gibiyiz
olup biteni en çok her gün kaç kişi gidecek kaygımız
diye üzüyorum... bu aralar
hangimizin çocuklarına kur’â çıkacak
ne hazin bekleyiştir, ne acı değil mi?
aklımızın bir ucunda nasıl da işli ipek mendil köşesi gibi ölüm!
duvardaki; haritadan gözyaşları domur domur kan kırmızı doğu illeri yerle bir
ülkem kalbinden ankaradan, istanbuldan vuruldu bombalandı.
harita ağlıyor,
coğrafya ağlıyor,
tarih ağlıyor
ve... yarın bayram! erken kalkın çocuklar…


II

Omuzlarımda ki, bu ağılığı kaldıramıyorum…

köylerde, kentlerde eskiden daha çok uzak sayılmaz
bir zamanlar arkası bakmadan yürüyen
adamlar, kadınlar, delikanlılar, genç kızlar
ve çocuklar vardı sokaklar süsleyen çocuk yüzler
ardıma bakarsam söz olur diye! düşünüp bakamayanlar
arş’a bakarak yürürdük, hedefimiz yarınlar…
oysa; şimdi her bir azamız titrek tetikte
en küçük çıtırtıya şafakta göz, kaş, kulak
bir balaon patlasa bomba sanıyoruz
tahammülsüz sevinçler buymuş meğer
yol kenarında unutulan sahipsiz bir çantadan doğuyor korkular BOM!!
YARIN BAYRAM!!


III


bu bayram hiç tatlı yapmak istemedim. ama yaptım
bayramlık almak istemedim. yalnızca çocuklara aldım
ama perdeleri yıkamak istemedim. ah camlar , canlar kırıldı
ya bitsin, ya gelecekse gelsin kararan akşam!!
oysa insanların küçük sevinçler olmalıydı tutunabildiği
kırılmamalıydı yaşama sevinci hevesi ağlaması gülmesi
neşesi toz oldu bulutta rüzğar çalıp götürdü
bir kilo şeker aldım marketten yarın bayram!
bir kaç çocuk çalarsa kapımıza ceplerine şeker dolduracağım…

…… kalabalıkları hiç sevmem yerli yersiz ev gezmelerini, günleri
dedikodu, havadan sudan konuşmaları iki yüzlüleri
insanın yüzüne gülen arkasından konuşanları
namertliği bunun için kaldırıyorum bayram ziyaretlerini
annem uzakta bayramdan sonra gideceğim elini öpmeye
Allâh kısmet ederse ölmez sağ kalırsak……

IV

her damlası acı aşkın gözyaşı yansın gök kuşağı
tek hecede karanlığı boğan geceler
sadece sen aksın kanımdan canımdan damarımdan bu akşam
dünya kederinden çatlasın döne döne
boğulsun derin sularda ışığı mavyi rehin tutan ay ve yıldızlar

gül benzi solsun ak kağıt gibi akan ırmakların
izi kalsın üzerinde sevinç çığlıklarının göz yaşlarının
izi kalsın yitirilmiş sevinçlerin saman sarısı yalnızlığın
solan çiçeklerin yıldızları çalınmış gök tarlasında
bulutlar bulutlat ah bulutlar binlercesi özgür
takılıp gelinceye kadar bir yağmur tanesinin peşine
koşarak gelir kara toprağa tutsak
herdamlası acıyor gözyaşlarının
beni uğruna şiirler yazdıran bulutlar bu gün sizi affettim
yarın bayram çekeği var elimden şafakta yağan şebnemlerin…


V


……umuyorum ki, bu bayram kimse ölmesin….


açyorum gözümü önünde sıralanmış dağlar
uzanmış gözlerimde sere serpe gökyüzü
yan odadan gelen piyano sesine takılıyorum
oğum enginim; çocuk yüreğim calıyor
kulağımda bethoven’nin fürelisanın tınısında
gidip ellerini seviyorum … yüreğini öpüyorum.
bir nehir akıyor, kelebek misali uçuyor tınılar
daldan dala uçuyor parmakları piyanonun tuş takımında



daha çal
daha çal


yatcaz kalkcaz yarın bayram!


…unutulsun zaman içinde yarım yaşanan sevinçler…

do re mi fa sol la si do
do si la sol fa mi re do



Nurten Ak Aygen
04.07. 2016



BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN!!