Beni sormuş cübbeli yeşil sarıklı ulu hocalar,
Kim olduğumu merak etmişler,
İnsanım insan başka bir yanım yok o kadar;
Yerim içerim, gezerim, uyurum ama uyanığım,
Dünya da bir metrelik toprağım olmadı benim
İki çocuk babası bir hanım kocası günahkâr faniyim,
Büyük emre amadedir sadece yüreğim,
Fanilerin fermanlarını tepeler geçerim;
Aklımı kullanırım ama duygusallığım acıyan yanım
Ağlayan bir yavru ve ana görsem tutmaz olur kollarım,
Zalimlerin göz bebeklerine korku olur kararlılığım,
Garip anamdan bir dua almak için küçüldükçe küçülürüm,
Merhamet toprağına her gün adalet fidanı ekerim;
Benim adım İnsan soyadım Müslüman,
Cefakâr yolların çilekeş yoldaşıyım,
Karunlar sofrasında asla olmadı yerim,
Kurnazlık bilmem, punduna getirmek değil görevim;
Baktığım gibiyim, gördüğüm gibi yaşarım,
Vagon olmadım hep lokomotif hayatım,
Kahramanlıklar yazmak değil muradım,
Unutulsam da Hakka yolculuğum,
Medet ummam kullardan yaradana dualarım,
Gecenin karanlığı temmuzun harında yatarım,
Kerbela’yı içimde yaşarım gözlerimden akar pınarım!
Ben anlamam yalakalıklardan, ne isem oyum,
Dostu Bağzarda bir gül olup açarım,
Yeşil sarıklı ulu hocalarla kesişmedi yolum,
Ben bir insanım insaniyet mektebinde kayıtlı adım,
Tüm farklı düşüncelerin paydası ortak yanım,
Cefakâr yollarda kaydım var, sadece insandır adım,
Dost dost diye diye nicesine sarıldım,
Hayallerim çarpımlarla uğraşırken dirhem dirhem azaldım,
Kargalarla bülbülleri aynı kafeste görünce şaşırdım,
“Haktan sonra delaletten başka ne var ki ”ayetiyle ayıldım,
Be hey yeşil sarıklı ulu Hocalar! Sizin lügatinizde yok benim adım!
Adım insan, soyadım Müslüman, adı insan olanlarla benim hasbihalim!

19/06/2016-Yenidoğan/İst
Erol KEKEÇ