Sakın Üzülme
Öyle zaman olur ki
daha sıkı sarılırım rüyalarıma imkansız görünse de vuslat isyanlar geçenin sessizliğini esir aldığında hüzünleri avuçlarıma hapsedip pür dikkat seyre dalarım geçmişi tenim alev alır yüreğim kanar hep aynı telaşlı korkular yakar canımı şimşekler çakar bir damla yağmur düşmez gönlüme katran karası gecelerde başımı koyduğumda yastığa uzanır ellerim ellerine suretini çizer gözlerim dudaklarımda sukutla çaresizliğimi izlerim hoş bir melodi olur sesin kulaklarımda yankılanır eğilip öperim ölümsüz sevdayla suretinden buz keserim papatya mevsimi sessizce sokulup efkarıma sıcaklığını hissetmeye çalışırım içime işler kokun sevişlerin oynaşırken yüreğimde gök kuşağını gözyaşlarımda yıkayıp özlemleri renklere ayrıştırıp serpiştiririm asi bulutlara yağmurlara karışıp dökülürüm pencerenden damla damla içeri süzülüp saçlarını son kez okşayıp fısıldamak isterim uykunu bölmeden kulağına sen sakın üzülme ben hem yanar , hem ağlarım ikimizin yerine. H.E |