Bir alev okyanusu, kirpiğimden yol alır
Ruhuma alev saçar, aksederken sulara
Menekşe sembolümdür, gam düşen duygulara
Vuslata çöken pusu, her günümden yıl alır
Sana çıkmaz yollarım, “Sırat Köprüsü” gibi
Sensiz geçen yıllarım, ömür törpüsü gibi

Sürgündeki umutlar, perdeler yaprağını
Sarı nilüferlerin, aksi düşerken suya
Mahzende şarap gibi, özlemi duya duya
Gün ışığı süzmeyen, gözlerim taş yığını
Sanma acım sıradan, yokluğunda tattığım
Yüreğimi dağlayan, nağmedir anlattığım

Kabuğundan çıkarken, çıtırdarmış tohumlar
Sevenden sevilene, serenat, dua gibi
Tarifi hayli tekin, gölgesi şua gibi
Asalı peri baksa, suda tutuşur mumlar
Kanatsız kuşa benzer, çilesiz geçen aşklar
Kelebeğe eş tutar, sensiz söken şafaklar

Aklımda, hayalimde, sevilenden koza var
Hem öyle bir koza ki, özünde farklı ıtır
Her seher yıldızında, düşlerimi ısıtır
Karanlık gecelerde, yıldızlarda eza var
Yıldızlara çiy damlar, gözlerimden her gece
Takatımın üstünde, sensiz ömrüm bilmece

Değirmenden farklıyım, inletme ömür boyu
Melekler kadar berrak, onlar kadar arifim
Gözüme şafak bakar, budur benim tarifim,
Sana çıkmayan yolda, hicranın dipsiz kuyu
İşte böyle bir sessiz, bekleyiş anlattığım
Ölümden beter acı, yokluğunda tattığım

Sana çıkmaz yollarım, “Sırat Köprüsü” gibi
Sensiz geçen yıllarım, ömür törpüsü gibi

Celil ÇINKIR - DELİBAL