Mutluluğun Bayramı
geceye küstü geceye veda
dikine yırtıldı puansız velvelesi mutluluğun bayramını kutluyordu kimyasını bozup mutsuzluklar diledim boşluktan ayı arkama alıp uzaklaştıkça aynı şehirde teninle bölüştüğüm gizemi parlattı okşayıcı ne sabırsızlık didişmelerim ne de inişleri bitmeyen bir merdivenden sesleniyorum nasıl kat etiysek net görünüşlü hızlı çatıları soyundu gün kapıyı aralayıp pencereye dönüşen kuş kuş mu yalancı yoksa papatya iki kişilik konuşuyor bir biriyle martı buruşturulmuş her harfin anlamı vardı kanadında yarınca havayı bildim uyanıverdim dudaklarının tadında. |