I

Kibar bıyıklı,sakaldan yoksun
köse bir aşk buldum yine
ve geçti içinde hayatın
garezi banaymış gibi
acelesi olan kırmızı ışığın
ruhuma dokunan gülleri okşayamadan
tüysüz bittim ellerinin içinde
sana dolu dolu getirdim
nefretimi de kinimi de
dudaklarımda hissediyorum acıları
korkaklığından titriyor
kelimeleri yutuyor daha sevmeden
hareketsiz bir tren gibiyim
boş topraklara bakıyorum
karşılık beklemiyorum
yürüyüşüne takılıyor gözlerim
gözlerimi gözlerinden alamıyorum


II

devrim niteliğinde seviyorum seni
mesela bir ülkeye imparator olabilirdim belki
her gün bir hayvan evlat edinebilir
kızlara karanfil çekebilirdim rıhtımdan
oğlanlara terbiye verir
bir kültürü izlemezdim uzaktan
dudaklarım titremezdi böyle
belki kömür olurdum yatağına
hareketlenmesi için kalbimin
ellerim cebimde kalmazdı
adını bilirdim bu inin




III

Kirli değildi beklentilerim
okşuyordu saçlarımı
yüzüme dokunan
o sinsi tellerin
bir saz eşliğinde sanki
akordu bozuk
beni benden alıkoyan
yemekten kötü sesler çıkaran
dalgaları birikiyor insanın
bulaşık çıkaracak kadar
bu memlekette yorgun kalkıyorum her sabaha
sırtımda tren taşıyamayacak kadar
sevgi gerekiyor devrim niteliğinde
tepeden tırnağa
bir sevgi bayramı istiyorum
dudaklarımı titremeyecek
o trende kalkacak biliyorum.







’Gök çe’