Günler kökünden sökülmüş ihtimallere ağlarken
Bahçelerde çırpı bacaklı bir süvarı
Atının kuyruğu yeşil

Sarmaşıklar tırmanıyor gökyüzüne
Bodrum katında rutubet
İçinde yaşayan ruhlar
Ölü duygular mezbahası
Evin önü sardunya
Hep yeşil

Demiri eriten kazan
Kalıbına döken eller
Karşı duvardaki en küçük graffiti
Zürafanın dünyaya tepeden bakışı
Kelebeklerin ilk hali
Hep yeşil

Şişmiş bedeni bir gözaltı kaybının
Göğüslerine çarpan darbeler
Bacak araları
İğrenç gülüşlüleri karanlık ağızların
Adı yeşil

Yeni doğan çocuğun ilk sesi
Annenin zorlaması atmak için çocuğu dışarı
Acıyla sevincin birbirine karıştığı gözyaşı
Hep yeşil

Bir kafatasının içinde beynin küçük kalışı
Magandanın dünyanın sahibini kendisi sanması
Bir kadının savaşması
Yırtması tırnakların çirkin cehennem yüzü
Kusulan safra yeryüzünün kalbine
Çirkin yeşil

Uzağa giden tren
Geri dönülemeyen yol
Elelerinin ellerime değişinin hayali
‘Ahmet Abi’nin dürtülen umudu
Yeşil
Hayal
Yeşil
Senin insan sevgin benim sana sevgim
Hep yeşil
Ağacın göz yaşı
Boğazdan geçen vapurun sesi
Deniz analarının henüz çözülememiş fikri
Bir mafya hesaplaşması
Boğazın dibinde yatan ölü
Marmara fay hattının seksenüçüncü metresi
Sülfirik asit kokusu
Marmara’ya karşı rakı sofrası
Yaşama umudunu hiç yitirmemek
Hep yeşil

Ondokuz yaşım
İlk kalp kırıklığım
Yağan yağmur üzüntümün üstüne
Otobüs biletsizliğim
Açlığım Celali İsyanları’ndan beri
Pantolonumun cebini delen parmaklarım
Nesimi’yi gören düşüm
Hep yeşil

Yosuna çalıyor ellerim