DertleşmeBir bulutla söyleştim mehtabın ışığında Okşadı saçlarımı, sor dedi gülümsedi Dedim, hasret yemeği çıktı mı kaşığında Döktü yağmurlarını, dur dedi gülümsedi Aldı eline sazı kopardı tellerini Acının resmi vardı gösterdi ellerini Bir zehirli su gibi içmiş bedellerini Ölümden bile beter, zor dedi gülümsedi Önce fırtına koptu birer birer dağıttı Çizilip karalanıp yırtılan bir kağıttı Sesimi şen sandılar tükenmeyen ağıttı Tomurcuğum gülşende, har dedi gülümsedi Dedi, dört bir yanımda kucaklıyor kasvetim Boynumda yağlı urgan Azraildir hasretim Sevabım andan kısa, veballerim kesretim Sığmadım gökyüzüne dar dedi gülümsedi Kocaman bir dağ gibi yuttum içime attım Bembeyaz renklerimi simsiyah kana kattım Koynumda besledim de kıymet bilmeze sattım Yeter artık söyletme, ar dedi gülümsedi frezya |