Hiçliğime düşürdüğüm bir ahtı sevdaydı...
Yalnızlıkla karanlığın kavuşmasında
senı aradım durdum suskunluğun sesinde Aradım, çok acı çekerek Bulamadım, neresinden kırıldığımı hayatın. Işığın en güçsüz olduğu vakitlerde Çirkin baktım bazen Bazen de güzel, gece içmiş gölgeme Küskün bulutlar kokladım çiçeğin ahından Yırtık kağıtlar sürdüm hikayeme, anlatamadım dilsizliğini.. En güzel sözlerini yüreğimin Zamana bırak dediler, bırakıp kaçtım uçurum ağızlarına O kadar çok ağladım ki Gözlerime inanmayı bıraktım. Karanlığın sakladığı yanımdan akarken yokluğun Hiç koşmadığım kadar koştum İnandığıma, bir taşın zamana sığmış yosun sevdası gibi, kah bir dağın yasında Kah bir nehrin dudağında, Gözlerine inancımı taşıdım, yordum gönlümü Hiçliğime düşürdüğüm bir ahtı sevdandı ... Şu kahrolası dünyanın en acı sessizliğinde.A.ALKIS |