Tek Gardiyanım Yalnızlık
Suskun bir güne daha gözlerini açmak
Bir savaştan arta kalmış çaresiz yorgun gibi Gecenin gölgesi yürümüş sanki sabahın peşinden Yine yığıldı umutlarım enkaz gibi önüme... Duvar diplerine yığılmış Ucuz sözler süpürüyorum eşiklerden Yine o koku geldi burnuma... Nefret bilerken anılarımı Düş artıkları seriliyor önüme Bir karabasan örtüyor sanki üzerimi Umuda aşerirken baharlarım Kuşlar kanatsız çırpınıyor Boyun büküyor çiçeklerim... Zılgıt çeken türküleri taşımıyor artık kulaklarım Bir çocuğun kırılmış oyuncağından vazgeçmesi gibi Vazgeçiyorum artık herşeyden... Öyle bir yerdeyim ki Bütün korkularım zifiri karanlıklara göz kırpıyor Öyle bir alıştım ki gözyaşı kurutuyor yalnızlığım Sırtımdaki yaraların acısını bile hissetmiyorum Küfretmiyorum artık kulaklarımı çınlatan Küçük bir kız çocuğunun hiç/kırıklarına... Şimdi kolkola girdim tenhalığımla Tek Gardiyanım yalnızlık Hani benim gözlüklerim Hani benim takma dişlerim Bir ihtiyarın gölgesine sığınıp Sonsuza dek uyumak istiyorum... Ayfer Aksoy |
Güzel Kutlu dileklerimle Kutlarım.
Çok çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…