bir düş kadar korkakbir rüzgarın dilinde uğulduyordu şiir katre katre toprağa düşerken daha çiçekler susuz toprak kurak ve alabildiğine açtı çocuklar kim seni uzak diyarlara attı kim bu bağrımdan kopardı seni ve kim eli kınalı bir çocuğun göz yaşı oldu söyle şimdi söyle koynunda gül bahçelerinde gül toplamadan toprağa düşmek gülmeyi unutmak ve susmak dili yasaklı bir coğrafyanın dağlarında özgürlüğü haykırmak avaz avaz yol yol adım adım sonra vurulmak kahpe bir kurşunla kahpe bir yalnızlığa düşmek kocaman bir uçurumdan düşer gibi sonra bir hançerin yüreğini deşmesi kadar kanamak ve uzun bir özlemi düşlerde yaşamak bir düş kadar yalan bir düş kadar korkak ve bir düş kadar kendine uzak ibrahim dalkılıç |