Bu Dünya Ahiretin Tarlasıdır
Ey gönlüm neden gülmezsin güldürmezsin
Seni güldüren değil mi Rahman bunu da mı bilmezsin Kendin güler insanları neden güldürmezsin Bu dünyada sevmek sevilmek değil midir karar Bundan gayrısı ne sana nede bize sanma yarar Sinelerdeki güzellikleri neden ezer geçip gidersin Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Böyle gidersen çamura çirkefe batarsın Sanma her güldüğünde âleme hayran bakarsın Neden her önüne gelene durmadan çatarsın Sar sana yâri gönlü ile o tel tel zülfünü Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın Yoksa nefis şeytan dünya ile battıkça batarsın Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Son nefes gelmeden bir gün çatlarsın Görmez misin içine nefreti alarak yaşarsın Kaçılmayacak o günde söyle nereye kaçarsın İçin boş söyle Rahman yüzüne nasıl bakarsın Âlemlere Rahmet yanına nasıl yaklaşırsın Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Merhametli olmak için an bu an Bir Salih amel yapmak için bak geçiyor zaman Günde beş vakit nur namazla geçsin her an Deste deste gönlünde gül yetiştir merhametle Yaşa ve yaşat ömrünü çevreni az bir gülümsemeyle Yoksa inan bulunmaz dertlerimize derman Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Diller konuşmak okşamak içindir neden yıkar gibi konuşursun Sözler gönül yapmak içindir neden Cenk’e gider gibi durursun Söyle sen yine ne akıl almaz planlar peşinde ne dümenler çevirirsin Merhametli ol diline vursun sözüne vursun merhamet ne gevelersin Gör bakalım dünyada cennet kapısı var mı yok mu o zaman görürsün Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Dikkat et ayağın altındaki zemin elbet kayacak İşte o zaman söyle senin yüzüne kim bakacak O nefis şeytan dünya malı canını yakacak Bu dünya geniştir sanma cezanı veren bulunmayacak Hak yolunda gitmezsin hak yolcusu sanma yanında olacak O yalnızlıkla mezarda kalırken içine canını yaktıklarının cezası dolacak Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Görmez misin hak yolda gidenler gönülleri başına taç eylemiş Hikmet Rahmet deryasına nura doğru yürümüş gülmüş Bu dünya ahiretin tarlasıdır bunu hemen bilmiş Sen ey gönlüm hüznü zanla başın çamura pisliğe bürünmüş Baksana nefis şeytan sana gülerken ömrün sonuna gelinmiş Tüm nefis şeytan afetini bilmedin cefaya koştun koşturdun Sanma bundan sonra bahar aylarını arar da bulursun Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Kul Mehmet’im ey gönlüm yerlerde neden sürünürsün Sanma sen insanların gözüne hoş görünürsün Nefret saflarını düzüp sanma kavuşmaya yürürsün Sapladığın oklar gelir sineni paramparça eder deler Şeytan dünya sana sanma elini uzatır onlar perişan eder İşte o son an geldiğinde eyvah ben ne yaptım diye söylenirsin Eyvah işte o zaman yardım edeni bulamazsın göremezsin Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın Mehmet Aluç-Kul Mehmet |