ZulümAnne! yıkıldı aklımın sağlam surları her yanda savaş her yönde ölüm rüzgarı uğuldatan kifayetsiz acılar kurşunluyor güneşi siyah simsiyah melodiler kulağımda canım çok yanıyor kiminin kartondan şefkatli şatosu var kiminin çatısız konağı, kaldırım kuytu yerlerinde kimi gökdelen gölgesinde derin uykudayız soğuk , çok soğuk üşüyoruz anne! ölüm çukuru gözlerimiz küfürler ufaladık, savurduk geçmiş zamanlara sokakların kilidi yok hayallerimiz çalındı kimsesizliğin ocağında serseri suretler var şimdi ufkumuzda gururdan ağlamak zor korku ölümü dilettiriyor anne ! anne ! hadi dokun içimdeki kordan heykele durdur kalbimdeki isyandan akını ve hatırlat yazılmamış barış kitaplarını, sevgi masallarını kazı tırnaklarınla zihnimden anıları çıkar ruhumdan kan kokulu, kirli sahnelerin donuk fotoğraflarını adımı aşk koy umut koy adımı sevgi koy adımı barış koy ANNE ! |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar