Hüznün rengiydi gece-aşk ile nefretin yolu kesişir yüreğin meridyeninde- ayak bağını çözdü zaman kaçamak bakışlarla süzdü hüznü üzgün bir senfoniyle yas(ş)landı ayrılıkla ıslanan trençkotu sırılsıklamdı astı vestiyere düşlerini bileği kesildi aşkın ateş demledi yürek sanrı değildi gerçeğin ta kendisiydi imleyen sancısı hasretin sızılar uç verdi genzimden aktı nefretim yalnızlığın usaresi sızdı sol bulvarın ıslak sokağına hüznün rengi geceye döndü… AA |
...nil