cebimde yırtık bir mektupla dolaşıyorum
yüreğimi avuçlarına bıraktım biliyorsun
lanetli bir gün ortasında kalmış gibiyim
ellerim yüzüm ve bedenim idam helinde
intiharlar çoğalıyor bedenimin her mevsiminde
seni arıyorum cadde cadde, sokak sokak
taşlara kazıyorum ıslak yüzümün burukluğunu
ve şiirler serpiyorum kimsesiz çocukların avuçlarına
avuçlarında incir çekirdekleri biriktirmişsin
karanlık bir sokakta karşılaşıyorum yosma bir sessizlikle
sensizliğin kol gezdiği bu sokaklarda
polis telsizlerine düşüyor adım
aşık olmak bir suç biliyorsun
yargılanmak, zindanlara atılmak korkutmuyor beni
seni kaybetmekten korktuğum kadar
hiçbir şeyden korkmadım bu hayatta
işkal altında kalmış eşkalim
ve eşkali belirsiz bir yorgunluk üstümde dolanıyor
cebimde yırtık bir mektupla dolaşıyorum
kokunun bedenimi sardığı
gözlerinin hapsinden kurtulamadığım
ve ölü bedenimde diriltmeye çalıştığım
mezar taşlarına adımı yazmışlar
bütün kuşlar öldürülüyor
ve ben kuşlara mezar taşı oluyorum
ağlıyorum bazen
bazen yaşamadığımı düşünüyorum
bazen kaybettiğimi
bazense yenildiğimi
sen gözlerinde bulutlar taşıyordun
ben gözlerinden akıyordum
gri bir akşam üzeri
sen denize düşen yakamoz
ben kayalıklara tutunan yosun oluyordum
sen alıngan ve şiir bakışlı gözlerle
köpüklerinde dalgalanıyordun
deniz üstüme üstüme geliyordu
boğulmak sende güzeldi
ve şimdi seni daha çok seviyorum
baktıkça gözlerine
uzandıkça ellerine
ve dokundukça yüreğine
hadi elini uzat
elim seni arıyor
biliyorsun
bu sevdanın
sonu
bir
intihar

ibrahim dalkılıç

14/04/2016
14:15 izmir