Hüzün Bende Kaldı
Bir elinde hüzün birinde gül var
Hüzün bende kaldı gül ona düştü Saçlarıma yağmış mevsimsiz bir kar Bahar onda kaldı, güz bana düştü Sabah meltemiydi, içime esti Umuttu, özlemdi bana nefesti Ruhumu okşayan, naif bir sesti Dillerim lal kaldı, söz ona düştü Kanadım kırıldı uçamıyorum Fer kalmadı gözde seçemiyorum Derdimi kimseye açamıyorum Çile bana kaldı, haz ona düştü Her yan sis içinde, kayboldu ışık Kapım dar, önümde aşılmaz eşik Mutluluğa giden yollar çapraşık Yokuş bana kaldı, düz ona düştü |