Ey GönülAkmazsa bir damla göz yaşım Senden şüphelenirim gönül Rahat olursa her an başım Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül Bir gün hıçkırık çıkmazsa İnsanlar yüzüme bakmazsa Aşk gönlüme seller gibi akmazsa Benimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül Girmez isen düşüncelerimin içine İzin verişen başka illere göçe İnanmazsa hiç kimse sözüme Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül Dilime vurur isen kelepçe İçinde gezen olmaz ise kraliçe Yaşatırsan bana hayatı artistçe Beni yakarsın sayarım seni ey gönül Neden içinde olmaz güllerden açan bir bahçe Gönüllere aşk ile yazmazsın dilekçe Bana hayatı yaşatma sakın çirkefçe Seninle yaşanmaz sayarım seni ey gönül Madem sevmezsin vaz geçersin Neden düşürüşün beni peşine üzersin Hiç gitmez mi sevgisiz yaşamak gücüne Seninle yola çıkılmaz sayarım seni ey gönül Az biraz huzurum için ne olurda yalvarsan Her sevdiğimi gönlünü almadan neden yakarsın Ben sana yaklaş dediğimde neden kaçarsın Seninle insan olunmaz sayarım seni ey gönül Bir insan senden nasıl bıkar Seni bırakıp ta dağlara nasıl çıkar Sende hiç his kalmamış insan seninle nasıl yatar Seninle aşk yaşanmaz sayarım seni ey gönül Sanma sana olurum mahkûm Benim yerime veremezsin sen hüküm Ben sevdiğime derim iki gözüm Seninle çözüme ulaşılmaz sayarım seni ey gönül Hani senin gülümseyen gözlerin nerede Parça parça olmuşsun her bir parçan ayrı yerde Neden düşürüşün beni çaresiz her derde Seninle dermana ulaşılmaz sayarım seni ey gönül Neden pencerene çekersin kara perde Az gülümse mutluluk olsun gülüşlerde Ara huzuru sen aşk denilen denizlerde Seninle aşk çekilmez sayarım seni ey gönül Kul Mehmet’im bu şekilde hissiz yaşayamayız bence Sende sessiz kalma bir şeyler söyle sence Az gülümse hayat gelecek sana sen gülünce Seninle hayat yaşanmaz sayarım seni ey gönül Mehmet Aluç-Kul Mehmet |