Hatıralar
sıcağı iliştirip gün ışığından sarkan yalana
yalandır demiyorum yalan değil bir isteğim var sizden yaşayanlar adına yaşayanlar mutlu değil öz bulanık yankı içinde karıştırıyor kafasını akıl ağaçta açan çiçek oluyor bahar yaz son bahar soluyor sevinçler birden bire kendi içine gömülmek için mezara gerek yok unutulmuş olanların anlık acısı bu yürüdükçe tükenen ağladıkça dinmeyen bir yağmur bu sarhoş ve geniş kalabalıklar bir birlerinin yüzünü tanımadan kabulleniyor serabı azabın en derinini tadıp hafiflemeyi beceriyorlar ölüm ötesi ile dudak kıpırdatan hayat istiyor ki karşılığı verilsin denize umut dağlara nergis tutku şenlendikçe unutuluyor olan biten bazen karanlığın içinden bakıyorum da kucaklıyor kalan gideni ucu bulanık bir limana doğru yol alıyor hatıralar. |