DÜŞ YOLLARA YOLLARA...Kimler Neden gülmüyor hayat neden bilir misin Hangi ara yıkıldı medeniyet Avare dolaşır gönül sokaklarında Gecesiz gündüzsüz umarsız bi çare Debelenir içine düştüğü çukurda bin dert bin nusûbet Bindikleri dalları keserken her gün birileri Tutup kolundan çıkamaz oldu Düştüğü kör kuyulardan çukurlardan Asırlardır unuttu bildiği atiyi Bilipte içinden çıkamaz oldu saray fareleri Eşeği atı alan niğdeyi geçti Haçlılalar yüz yıllık uykudan uyandı bombalarla sıra sıra geçti Memleketin kalbini deşti kaç kere hedef seçti Ölenlerin hepsi ; ana baba genç anne karnında bebekti Bunları görünce millet kendinden kaçtı ardına bakmadan uzaklaştı Bunları gören dinden imandan uzaklaştı Çıkar uğruna kurban gider oldu memleketim Ne desem ne etsemde faydasız İnsanoğlu arsız yiyip içiyor , gülüp oynuyor her gün Milletim ekmek derdinde aş derdinde gül benzi solgun İkiye üçe beşe bölündü gönülden dargın kırgın Avutur oldu kendini geçmişi geleceği boca edip Uyur oldu kabahati suçu başkasında bulup Toz kondurmuyor kendine memleketi bu hale getirenler Ölenlerin ardından üç ağlayıp başını doğru bağladı İnsanoğlu Oluk oluk akıyor durmuyor kan bir türlü Yetmiyor düşmanı öldürmeğe taş süngü Dün düşlediğin yaşam söyleyin böyle mi bu gün mü Vurdunuz milletin sırtına denksiz yükünü Üç aşağı beş yukarı karışık kafaları ektiniz darı Lokmansız memleketin kalbine vurdunuz neşteri... Çanak tuttular yüklediler hörgücü Kendi memleketimizde biz mi olduk mülteci İki dudak arası görmez oldu sevinci Gülsekte bazen halimize acı acı Diken üstünde her an düşüncede çoluk çocuk ana baba Sar kendini sar sarmala çoluğunu çocuğunu bohçala dualarla Canımız Allah’a emanet! Düş yollara.. Düş yollara... Yollara.... NurtenAkAygen 18.03.2016 |