DÖN YÜZÜNÜ
dur, sustur şimdi zamanı
kar üşümesi bir çocukluk düşer kalkar eğrilmiş saat yekovanlarından kalay kokulu köşebaşlarından eskimiş sesler, budanmış aşklarla çıkmaz sokaklara koşturulur yorgun ve rahvan atların gölgelerinde yırtılır dizlerim kış gelir gözlerime ağır çekiçlerin kurşuni türküsü alır başını gider terli bir ekmek kokusuna dön yüzünü bak yüzüme kaybolalım güvercin mevsimlerinde Latif Köybas |