Yaslan şöyle avuçlarıma
hani ellerimden kayıp gitmişti ya omuzların
o günden beri kimseyi tutmam ben
bırak eskileri yaslan
unutalım ve susalım sonsuzluğa
hıncımızı alalım zamandan
gezinsin ellerin ve ellerim karşı kıyısında sevdanın
her yere taze dokunuşlar bıraksın yeniden
ellerini çekme gözlerimden ve kapat ışıkları
boğulurcasına içilen sigaralara ekleyelim bir yenisini daha
çaresizliğe de yer açalım
silercesine zamanı nefes alalım

ellerin ne kadar üşürdü unuttum
gözlerinin içini
güneşe çıkınca teninin rengini
ağlamanı ve dahası gülmeni
hepsini unuttum
artık yapamıyorum
bende kimseye yaslanamıyorum

bir ayrılık bin ayrılık eder
sen bırak eskileri yaslan
omuzlarını çekme ellerimden
kanırt tüm yaralarımı
sevdamı
sana doğmamış laflarımı
içime yaslan bırak eskileri
sadece yaslan...