Devrim Gözlü K/adın 1 ...
Kızıldı...
Kıpkızıldı sözcüklerinin rengi Kısrak gibi şaha kalkan gülüşleri vardı Sesi Dolgun sokaklardaki ince ağaç gibi Yalnız ve acı... Kalem görmeyen ellerine Şiir yazmaya çalışmakta Saçlarında buğulu bulutlar Ve ıslak yaz kokusuna hasret İncecik düşleri... Oysa... Tan vaktini indirdiği Kıyamet kopardığı Cennetlere inandırdığı Bir çift oniks taşırdı üstünde Hayıflı saçları kirpiklerine düştüğünde Tüm kavuştaklar anlamsız olurcasına Savaşlar açılırdı, yumruklar havada Diktatörlüğünü ilan eden kurşunlara inat Özgürlük derdik; Barış, Kardeşlik... Tüm Denizler adına Ölümü göze alıp Devrim yapabilirdi... Devrim... İki oniks taşırdı diyorum Nasıl da zor kıvılcımını söndürmüş İki taş taşımak... Kahpe kader diyordu hep Yazamamaktan, söyleyememekten utanırcasına Sadece aşık olmuştu Acıya... Ah ama Acı artık "acı" çekmesin... Çünkü Che’nin parıltısını Yaşatıyordu gözlerinde... Ama onun dedikleri Devrime kürtaj yapan cinstendi... "Ah benim kirpikli bakışlarım Hüzünlü dudaklarım Kalbi çatlak saçlarım Doğamamış kelimeler adına Özür dilerim sizden Özür dilerim... İçemediğim çaylarım Soğuttuğum kahvelerim Nefesini çekmediğim sigaralarım Havana purolarım Dolmamış kadehlerim İçilmemiş şaraplarım... Çalınmamış, yazılmamış müziklerim... Yazamıyorum... " E F T E L Y A... (Akdenizi cebine taşıyan kız...) |