Yaramaz Bir Çocuktum Ben
Yaramaz bir çocuktum ben
Ağacın tepesine çıkar dünyayı seyrederdim. Canım yanardı bazen, ağlardım. Yaramaz bir çocuktum ben, Ağacın gölgesinde oturur seni beklerdim. Canım yanardı hep, ağlardım. Yaramaz bir çocuğum ben Penceremin önüne kurulur, ağacı seyrederim Canım yanar bazen, ağlarım. Yaramaz bir çocuğum Ben; Seni bekliyorum Canım yanıyor Ağlıyorum. ’ ’ Ağaç devrildi Dünya yerle bir. |