SEN YANMASAN BEN YANMASAM BİZ YANMASAK...
MARE NOSTRUM
En uzun koşuysa elbet Türkiyede de Devrim, O, onun en güzel yüz metresini koştu En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak... En hızlısıydı hepimizin, En önce göğüsledi ipi... Acıyorsam sana anam avradım olsun, Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun! *** Neylersin ölüm herkesin başında. Uyudun uyanamadın olacak. Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında? Bir namazlık saltanatın olacak, Taht misali o musalla taşında. *** Ölüyorum tanrım Bu da oldu işte. Her ölüm erken ölümdür Biliyorum tanrım. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat Fena değildir... Üstü kalsın... *** Bu Benim Adımdır Kollarında bir güneş ölür, Gece gömmem onu diye tutturmuştur, Sürekli dalgalanmalarla Deniz öğretti ona, Nasıl çıkacağını kendinden, Hem de hep kendi kalıp. *** Ölüm üstüne yazılmış sayısız şiirlerden şu an aklıma gelen bir kaçından kısa dizelerdi bunlar. NAZIM; Ne ölümden korkmak ayıp ne düşünmek ölümü dese de. Ölümden hiç vakit korkmadım. Üstelik son yıllarda ölümü çok özleyesim var. Bir gün bir gemi kalkacak benim limanımdan da meçhule doğru. Bu meçhul yolculuğun sonrasında ne olacak ne bitecek onu ben bilmem. Başkaları ne bilir ona da inanmam. Giden çok ama dönen hiç yok. Ama öyle umuyor ve öyle diliyorum ki; o gemide beyaz atlarına binip giden kadın erkek bütün cengaverlerin arasında olurum. Komşumuz Rahmetli komşumuz Asiye Teyze “ölmeyeceğim diyen parmak kaldırsın! “ Derdi. Rahmetli anneannemin “Gelin girmedik ev olur ama ölümün girmediği ev olmaz” sözünü ilkokul sıralarında duymuştum. “Ölüler yokluklarıyla değil de onlarla bizim aramızda söylenmeden kalan sözler yüzünden keder verirler asıl.” “Ölümün bizi nerede beklediği belli değil, iyisi mi biz onu her yerde bekleyelim.” Önemli olan uzun ve de mutlu yaşamak değil tüm insanların mutlu huzurlu ve sevgi dolu bir dünyada yaşamaları için gerekirse ölüme gülerek gidebilmektir bence. Ne mutlu kitleleri peşinden sürükleyen arkasında unutulmaz önemli ve derin izler bırakan onurlu cesur insanlara. Toplumlara ışık tutmuş faydalı olmuş beyinlere. Deniz Gezmiş’in kendi el yazısıyla idamından önce kaleme aldığı şiir; Yenilmişsem Elim kolum bağlı Boynumda yağlı ip Gelip dayanmışsam darağacına Dudaklarımda yarın Gözlerim yarınlarda Unutmak mı gerek seni? Kapılar kapalı Tutulmuşsa gece kapkara yollar Sıcacık bir sevgi sunmayacak mıyım insanlara? Bakmayacak mıyım yarınlara Seslenmeyecek miyim insanlara? |