Tanrı DışarıdaOrmandaydım, yalnız. Gökyüzünü görmek istedim her zaman. Ağaçlar vardı, göremedim. Sonra insanlar geldiler, ağaçları kestiler. Sevindim başlarda. Benim için yaptıklarını söylediler, hepimiz için. Sonra o ağaçlardan binalar diktiler, üzerlerine betonlar döktüler. Demirden kafesler yaptılar, yetmedi çukurlar kazdılar. Hepimizi içeriye tıktılar. Tanrı dışarıda kaldı, yalnız. Sonra önümüze oyuncaklar koydular. Oyaladılar başlarda, eğlendik. Unuttuk dışarıda ne varsa. Sonra bize tekrar hatırlattılar. Tanrı dışarıda! Üzülsek mi, yoksa o tutsak değil diye sevinsek mi bilemedik? Kafamız karıştı. Öyle güzel avutmuşlardıki bizi; İçeridemiyiz, dışarıdamıyız karar veremedik. Sonra birileri geldi, Tanrının bizi terkettiğini söyledi. Hepimizi bu kafeslere kapatıp gittiğini. Nasılda aldanmıştık ona değil mi? Suçladık haklı olarak tabiki, inkar ettik. Dahada ileriye gittik, arkasından küfürler ettik. İçimizde hırs vardı, intikam. Artık günah işlememiz lazımdı. Ne yaptık dersiniz? Dünyayı bu hale getirdik. Memnunmuyuz? Tabiki.. Lütfen kimse inkar etmesin. Ben kabullendim. 04:13 27.02.16 Burhan KARACA |