Kanatlarý kýrýlmýþ ve yaðmur altýnda sýðýnacak yer arayan bir serçe gibiydim,
sen çýkývermiþtin karþýma...
Hem kýrýk hem üþümüþtüm.
Güveni ilk gözlerinde bulmuþtum,
öylesine güvenilir, öylesine huzur doluydu.
Aþk bir daha kapýma uðramaz derken,
umut gemisini ellerimle yakmýþken ,
sevdim seni.
Hemde çok.
Ama sen gittin ...
Þimdi her yer zifiri karanlýk, sokaklar ýssýz,
ortadan ayrýldý bedenim.
Ruhum da seninle birlikte çýkýp gitti ardýn sýra.
Hayatýmýn eksikliðine yýllar sonra bulduðum,
parçamdýn sen benim.
Ara ara deðil, her zaman kanayacak yarasýn içimde sen artýk.
Gidiþinin yoksulluðu çöktü yüreðime,
yetim kalýþýmýn verdiði acý kondu bakýþlarýma,
tebessümlerim sustu, var olma nedenim ortadan yok olup gitti.
Çünkü sen gittin.
Ben bittim sevgili.
Ne mantýðýma nede kalbime söz geçirebiliyorum.
Hayallerim bir bir yýkýldý üzerime,
yutkunmaya çalýþýp da, kursaðýmda takýlý kalan yine sensin gül yüzlüm.
Sadece gözlerinin parýltýsýný görüyorum karanlýk sokaklarda,
koþmak istiyorum , her seferinde düþüp kanatýyorum dizlerimi.
Mutlu olduðumu sandýðýn anlar da,
hep bir hüzünsün yüreðimde ki kabuðun tam da ortasýnda.
Ýçten içe kanayan, kanadýkça beni bitirecek olan.
Ellerim, ah zavallý ellerim.
Daha kaç gidene ceplerimden çýkýp ta sallanýr bilinmez.
Duvarlara yüzünü çizip,
kendimi keþfediyorum .
Sýký sýký baðladým düþlerimi sevgili.
Düþmeyesin diye. Canýn yanmasýn.
Ah sevgilim.
O gözlerin. Biliyorum yakacak bedenimi her gece.
Yüreðimde sana ait bir yer var,
kapýsý taþ duvarlar la örülü,
aklýna gelirsem, sýzlar sa burnunun direði,
düþünmeden halimi ne vakit istersen
sorgusuz sualsiz çýk gel.
Seni sevmek için acelem yok ki,
bir ömre sýðdýrdým seni .
Dilsiz duvarlara bakýp seninle konuþurum her gece,
ismin artýk hiç düþmeyecek olur olmadýk yerler de,
dudaðýmýn kenarýnda ki acýyan uçuk gibi adýn,
gündüz gece ...
Hasretini anlatacak kelimelerimi tükettim,
özlemlerimi anlatýrken sözlükten bakacaðým.
Gözlerinin buðusun da kaybolduðum,
verdiðin acýyý bile sevdim ben .
Þimdi kim gülüþüme sebep olacak?
Þimdi kimin bakýþlarý içimi titretecek,
kimin elleri avuçlarýma býrakacak terini?
Her þeyin sonu var bilirim.
Hayatýn bile.
Ben sana "Hayatým" demiþken,
þimdi kim bana anlamýný yitirmiþ düþük bir cümleden öte olmadýðýmý hissettirecek?
Seni sevmenin ve seni yaþamanýn mutluluðunu yaþadým sevgili.
Üzerimde hakkýn anlatýlmaz.
Helal edilecek hakkýn olmadýðýný söylesen bile,
sen yine de helal et.
Olur da bir gün bir yerler de göz göze gelirsek,
iki damla yaþ düþerse bakmamak için kaçýrdýðýn gözlerimden,
üzülme sakýn.
Hayatýnýn iyileri arasýna koy beni.
Bütün "Keþke " ler hep bende .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.