Günaydýn sevgilim ...
Bensiz bir güne daha yine bensiz uzaklýklarda uyandýn...
Pencereni aç ve oralarýn havasýný bir kez daha daha çek içine,
kim bilir belki burda ikimiz adýna alýp verdiðim bir nefes deðer dudaklarýna...
Günaydýn sevgilim ...
Bensiz bir güne daha, yine bensiz uyandýn, beni affet ...
Bilirsin. !
Beceriksiz biriyimdir,
bir türlü alamadým seni gittiðin el’lerin ellerinden .!
Þuan yanýna uzanamýyorum ve elini kýpýrdattýðýnda yanlýþlýkla bile elini tenime deðdirmeni saðlayamýyorum ya bana. !
Neyse,
tadýný kaçýrmyacaðým sensizliðimin, küfretmeyeceðim kendime ...
Kalk ve radyo nu aç, ilk kulaklarýna misafirlik eden þarký beni içine iþlesin,
hiç ses çýkarma ,þarkýnýn nakaratlarýý deðsin güzel saçlarýna ...
Þöyle bir üzerinden at her þeyi , sonra kalkarsýn...
Biraz daha izin ver kendine bugün ...
Gözlerinin her kapanýþýnda ufak saniyelere yataðýný terk ettiðinde seni içeride, hemen salonda sabýrla beklediðimi hayal et ...
Günaydýn Sevgilim ...
Bensiz bir kahvaltýya daha ...
Þekersiz çaya ...
Sessizce ...
Bana yazmayý unutma olur mu?
Bir mektup, ufacýkta olsa bir hal hatýr sormana ihtiyacým var ...
Bana ulaþmayacak olsa bile koy odanýn bir köþesine ...
Bana ait bir þeyler kalsýn, sende,
bensizliklerinden boðulursan çýkarýp okursun ...
Hadi çok konuþtum yine ,
Güneþ ortaya geldi ; neredeyse öðlen olacak ...
Tekrar içimi acýtmadan kursaðýma takýlan sensizliðim,
Günaydýn Sevgilim !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.