Sonra biraz tartýþtýk.
Hýrpalamak istedim,
derin bir nefes alýp aynaya yumruk attým...
Ceketimi aldým. Evden çýktým.
Kasým dý aylardan. Ayazdý.
Hava buz kesmiþti ayný zamanda kan kokuyordu ve de is...
3 saat yürüdüm.Þiþen topuklarýma aldýrmadan...
Tanýmadýðým, bilmediðim bir mahallede açtým,
uykusuzluktan þiþmiþ gözlerimi...
Bir banka oturdum,
ambülanslar gelip geçiyordu...
Siren sesleri kulaklarýma çarpýp,
yok oluyordu derinimde...
Cebimde ki çakýyý çýkardým,
oturduðum bank’ýn üzerine kazýdým,
evden çýkarken sana sustuðum ne varsa,
anadan üryan yazdým çizdim...
Yýldýzlara kýzmýþtým.
Gökyüzüne de...
Baþýmý göðe kaldýrdým,
el açtým yalvardým...
Köþede ki neye benzediði belirsiz bir dükkan dan bir paket sigara aldým,
derin br nefes çektim,
dumanýndan halka yaptým...
Ardýmdan gelen telsiz sesleriyle kendime geldim.
Kulak kabarttým anons lara...
Telsizde geçen bir anonsu dinledim,
pür dikkat...
Daire numarasýndan kapý numarasýna dek beynime iþledi...
Evimiz di...
Koþar adýmlarla geldiðim yola düþtüm tekrar,
topuklarýmýn yanýp,kanamasýna aldýrmadan...
Ve ciðerlerim islafýn eþiðine gelmiþken,
caddenin köþesinden attým kendimi,
Karanfil sokak,
Bahtiyar apartmaný,
Daire 5 ’e...
Uykusuzluktan þiþen gözlerim,
yerinden fýrlayacak kadar açýlmýþtý...
Ortalýk darmaduman,
tavanda asýlý bir urgan,
altýnda bacaðý kýrýlmýþ bir tabure,
ve sen yoktun ortalarda...
Neden sonra hatýrlamýyorum omzuma dokunan bir el ile ,
kendime geldim,baþýmý omuz hizamdan dokunan elin,
sahibinin yüzüne çevirdim...
3 yýldýzlý bir üniformasý vardý,
göðsünde adýnýn ’Atalay’ olduðu yazýya baktým...
Sonra gözlerine uzunca baktýktan sonra,
ayný anda söze girdik...
Ben seni sordum,
O sustu...
Elinde ikimizin Ortaköy de nargile içerken çekilmiþ,
bir fotoðraf vardý...
Tekrar sesimi yükselterek seni sordum ...
Aldýðým cevapla öylece yýðýlýp kaldým...
’Baþýnýz saðolsun’ dedi kýsýk bir sesle...
Gözümü bir hastanenin ýþýklarý altýnda,
kolumda takýlmýþ serum la açtým.
Baþýmda beyazlara bürünmüþ 3 beþ insan,
gözlerime tutulan ýþýk,
ve hasta kendine geldi memur bey sözü...
Bir odada olanlarý anlattýlar.
Canýna kýyýþýný,
ardýnda bana býraktýðýn,
’ Seni çok seviyorum’la baþlayan,
ve son sözlerinde ’Ben çok hastayým,bunu sana defalarca anlatmaya çalýþtým.
Ama seni üzmekten korktuðum için,
bana sevgi dolu bakan gözlerinin yerini,
acýyan gözlerle bakmandan çekindim.
O gözlerin dünyam dý.
Yýkmak istemedim ben yaþarken,kýyamadým gözlerinden akacak bir damla,
yaþ’a bile....
Diye biten mektubunda...
(Sevdiklerinizin kýymetini yaþarken bilin.Ve sevmekten asla korkmayýn)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.