BABAM ’dý o...
Asýrlýk bir çýnar misaliydi 2 göz odalý evimizde,
ve alýn terini yerdik her akþam,
babam kokardý, annemin ellerinden çýkan aþýmýzda...
Mert’ti babam, yürüdüðü yerlerde ayak izlerinden tanýrdýk,
abim kardeþlerim ve ben...
Babam’dý o benim,sýrtýmý dayadýðým koca bir daðdý,
konuþunca aðzýndan çýkan her cümleyi yutardým,
atam dý o...
Hayata hazýrlamak için yýllarca didindi durdu,
gecesini gününe katarak,
kimi geceleri yarým yamalak uyuyarak...
Hep yanýmdaydý,iyi olsamda kötü olsamda,
asla kötü söz etmezdi,kýrmazdý...
Elimi tuttugunda uçardým mutluluktan,
dünya sanki babamýn gibi gelirdi,
mahalle esnaflarý severdi babam’ý, ve ben onunla iken ,
daha da bir ayrý bakarlardý bize...
Babamýn elinden tutup sokagýmýzýn köþesindeki bakkal’a giderdik,
o zamanlar yoktu þimdiki gibi çeþit çeþit yiyecekler,
elma þekeri,kaðýt helva, birde rengarenk bilyeler vardý...
Ahh Babam ...
O mübarek ellerinden öpmeyi özledim,
yüzümü okþamaný,Oðlum demeni Sarýlmaný...
Mesafeler olsada Babam aramýzda,
bilki bu emanet canýmda candan ötesiniz...
BABALAR GÜNÜN KUTLU OLSUN KOCA ÇINARIM BENÝM...
SÝZÝ SEVÝYORUM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.