’ Ölen sevgili’ye mektubumdur...’ Yar tarafýndan görülmüþtür...
Ellerini ellerimden çekip gittiðin o salý gününden bu yana sevgili,
bi bilsen nasýlsýn deyiþlerini nasýl özledigimi görsen,
gölgem le konuþur oldum, aklým rüzðar’a teslim,
yüreðim kýrýk dökük virane...
Alýp baþýmý götürdügün günlere özlemim sýnýra ulaþtý yar...
Bu yanýzlýkla nasýl geçinirim diye düþnemedinmi hiç ?
Terk edilmiþ evler misali harabeye döndü dört bir yaným,
yanlarýmdan ne yara-lar açtýlar...
Kýyamadan baktýðýn o ela gözlerimi bi bilsen ne denli aðlattýlar,
ellerime sen gibi dokunmaya kalkasalarda, sýcaklýklarý asla olmadý gerçekci,
hep sahte,hep çýkar üzerine sevilmeleri,
gelmeleri,gitmeleri...
Avuclarýmda kederlerimi eritip sana baðlýlýðýmdan geçmedim geçemedim sevgili,
çýkmadý yar/ kadar deðer bilenim,sevenim...
Kimliksiz düþtüðüm yar sancýlarýndan,
tutuklu sanýk yargýlandým,müebbetler yedim yar...
Bende’ki seni öldüremedim sevgili,
çok denesem’de olmadý,yapamadým...
Yada çýkmadý içimdeki sana ulaþýp kendini oraya koyacak biri,
adýný adýmdan asla düþürmedim yar bilesin...
Duymak gibi biþey,sende’ki beni sevmek hala onca sensiz yýla raðmen,
her eksilenin yerine verilen bu hayatta,
Sen’in yerin neden dolmadý ,neden sen gibi biri karþýma çýkmadý sevgili...
Bu çabamý kimse anlamaz bilirim sevgili,
belkide sevmekte geç kaldým, kazanma þansým için...
Öyle sevende yok þimdilerde yar,
ya üç gün ya beþ...
Ya ihanet’le son buluyor aþk’lar,ya terkediliþle...
Sevgi-mi ?
Orasý muammma yar,bir günde herkeze aþýk olanlarla dolu bu dünya,
sen göçüp gittiginden beri...
Eline dokunmadan,sesini duymadan,
bir resmine bile sýrýlsýklam aþklar diyarý artýk dünya,
kimin eli kimin neresinde belirsiz...
Haya etmeyi,bilmez olmuþlar...
Geçmiþe nefes verdiðim anlarda yar,
hatrýma ilk yüz yüze geldigimiz o çýkmaz sokak düþüyor düþlerime...
Elinde bir okul çantasý,birkaç kitap ve eldivenlerin...
Gözünü gözümün gözbebeklerinde gördügüm,
þah damarýma dek dayandýðýn,içime doldugun o an...
Ve yýllarýn verdiði sen telaþý ile geçen yedi yýl sevgili...
Üç noktaya dönüþümüz,ardýn sýra aniden gidiþin...
Koydun ya beni bir baþýma sevgili,hiç özlemezmisin...?
Ahhh yar...
Bilsen ne denli sen özlemlerim oluyor,ne geceleri sen/li bitirme çabalarým oldu.
Olmuyor.!
Sen gibi olmuyor sevgili,
Ýstanbul bile sýrtýný dönmüþken içime,
neyin kazanma savaþýndayým bilmiyorum...
Sana seslendigim her yazýda,
þiirimde, suretin gitmiyor göz perdelerimden sevgili...
Korkuyorum çocuk yanlarýmdan,eþkiya sevdalýgýmla
dolaþýyorum Ýstanbul’da yar...
Düþlerimizde düþlediðimiz koca þehirde...
Ve þundan eminim sevgili,sen bende sen kalacaksýn...
Ayaz vurmuþ yüreðimde ’SEN’ sýcaklýgýyla, yaþýyorum iþte ,
adýna yaþamak denirse,verilen nefesi bitirme çabalarým bunlar...
Sana kavuþma zemherilerinde,senli dua’larým var rabbim’e sevgili...
Yerin bende belli yar,yanýnda yer var eminim bu sefile,
sen-sýzýlý geçen ömrüm bir an olsun son bulsun yar...!
Vuslat bitsin artýk, bana göre deðil bu sen-sýzýlýklar la yaþamak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.