En çok ta denizi olmayan kentler de boðulurmuþ insan,
kimileri birilerinin gözlerinde,
kimileri de kendi içindeki denizde.
Belki benim sokaðým senin þehrine çýkmayacak,
belki nefesimi kesmek için sýkmayacak ellerin boðazýmdan,
belki de bende býraktýðýn izler,
göðüs kafesime sýðmayacak,
seni sýðdýramamanýn acýsý vuracak ansýzýn bir akþam üstü,
ayný kaldýrým da yürüyememenin,
ayný sokak lambasýnýn altýnda yüz yüze bakamamanýn,
ayný kalbi bölüþememenin hüznü dolacak sensizliðimin üstüne,
iþte bu yüzden sevemedim bu þehri,
üstelik acý sözlerin hâlâ kursaðýmda týkalý dururken ...
Bak sevgili. !
Bahanesi olanýn kalmamaya niyetsizliði olurmuþ,
kalacak olan ise bahanelere mutlaka çare bulurmuþ...
Ýyi bak;
bu ihtimallerin ardýndan,
gecenin en sessiz vaktin de,
bir el silah sesi duyuldu.
Bu bir intihar yazýlmayacak yerel gazetelerin 3. sayfalarýn da.
Bu düpedüz "Cinayet" ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.