Hakkımı Helal Etmiyorum...!

Ve gittin...
Dünya ahiret sancýmsýn artýk sen...
Bir adým ötesine taþýyamadýðým,
ayak bileklerimden kýrýlan,
can yakan kýrýlganlýðýmsýn sen...
Hakkýmý sana helal etmiyorum bilesin...!

Saçlarýmýn ak’ýný sana borçluyum.
Üstüne üstlük lal dilim...
Parmaklarým kalemime her sarýlýþýnda,
beyaz kaðýda harf’lerimden önce düþen gölgen,
ve akabinde dilimde hay ben .... diye baþlayan sövmelerim...

Sabahlarý kalktýðýmda elimin ayaðýma dolanmasý,
ve sensiz uyuyamadýðým nice kahpe geceler...
Sana lanet mi kusmalýyým,
yoksa dilimi yutup susmalýmýyým...!
Bilmiyorum...
Ama asla hakkýmý helal etmiyorum ...!

Bensiz aldýðýn nefes,
boðazýna takýlsýn...!
Ben sensiz yaþayamýyorken,
senin yaþamaný hazmedemiyorum...
Her hanði bir kente adýmý verseler,
bilirim adým o kent’te diye adým atmazsýn...!
Ýstemiyorum’da sokaklarýmda seni,
ayak izlerini,kokunu uzak tut þehrimden...!
Ve bu yazdýklarýmý aklýnda iyi tut.!!
Utanmaz, umursamaz tavrýnýda al koynuna,
yüzsüzlüðünüde takýn...!
Bana artýk uzak ol.!
Allah’ýma yakýn...!
Sosyal Medyada Paylaşın: