Bir amâ’nýn gördüðü, zifiri bir gece’ye çizilmiþ sonbahardý, gidiþine rast gelen o lanet gün...! Sokaðýmýz pis kokuyordu, köþe baþlarýnda ayyaþlar laf atýyordu, Ve Eylül kaþlarýný çatmýþ, canýmý alacak gibi bakýyordu... Gözlerimden kan sýzýyordu, bembeyaz suratýma.! Ýstenmeyen gebelik gibiydi, gidiyorum deyiþin.! Oturup sahil boyunca nefes almak, oksijen sarhoþluðu, ve ciðerlerime batýyordu, kahrolasý sözlerin...! Ki ben; büyük bir gürültüyle devrildim.! Dolandýrýlmýþ bir gecenin arka kapýsýndan aydýnlýða kaçmýþtýk, günün en kahpe vaktinde.! En tenha yerde, kalbimi üç yerinden kýrdýn ve gittin...! Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.